Bart (46 jaar): 'Ik heb veel meegemaakt in mijn leven, moet ik zeggen. Mijn moeder stierf toen ik heel jong was en ik ben door mijn vader grootgebracht. Na mijn school ging ik eerst de grafische kant op, maar mijn hart bleek toch meer bij het koken te liggen. Na een opleiding tot kok ging ik aan de slag bij restaurant De Zoete Inval in Haarlem. Maar ik wou verder en ging op zoek naar werk in het buitenland. Uiteindelijk heb ik ruim twintig jaar in Duitsland gewerkt.
Op een gegeven moment werd ik ziek, maar ik had geen goede ziektekostenverzekering die mijn behandeling vergoedde. Zo raakte ik in de schulden. Uiteindelijk raakte ik mijn huis kwijt en besloot ik terug te keren naar Nederland.

In Nederland kwam ik bij het Leger des Heils terecht. Gelukkig kon ik al snel weer aan het werk via een uitzendbureau. Kort daarop kwam ik in aanmerking voor een plek in de Maatschappelijke opvang in De Herberg, gerund door RIBW K/AM. Daar werd gevraagd of ik bij de bewonerscommissie wou komen; dat leek me wel wat. Ik werd steeds actiever - voor mezelf, maar ook voor andere cliënten, die wel wat wilden zeggen maar dat niet durfden. Stap voor stap werd ik steeds actiever en op een gegeven moment deed ik heel veel voor het Dagelijks Bestuur van de Centrale Cliëntenraad. En zo werd ik uiteindelijk gevraagd om vice-voorzitter te worden. Ik vind het belangrijk om mee te praten, want ik wil wat voor andere cliënten kunnen betekenen. Zeker nu, met alle verandering die de overgang naar de Wmo meebrengt, is medezeggenschap heel belangrijk. Dus ik zet mij nu 100% in voor cliënten van RIBW K/AM. En dat, in combinatie met mijn vaste baan als avondkok, houdt mij zogezegd van de straat!'